Sprawozdanie z życia religijno-kościelnego Parafii ŚKEAW w Hawierzowie Suchej za rok 2022

Niesieni treścią Słowa Bożego

W roku 2022, w którym trwogi i niepokoje związane z epidemią zastąpione zostały przez większe jeszcze związane z wojną toczącą się zupełnie niedaleko od nas oraz kryzysami przez nią wywołanymi, Bóg przemawiał do nas poprzez hasło roku: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz“ (J 6,37). Parę lat temu nikomu nie przyszłoby do głowy, że może nas nawiedzić zaraza podobna do tych, o których czytaliśmy w publikacjach historycznych, kiedy to np. wojska wędrujące po jakimś terenie przynosiły z sobą śmierć dla cywilów w postaci epidemii. Rzeczywistość nas zaskoczyła. Jeszcze bardziej nie przypuszczalibyśmy, że w dzisiejszych czasach, w tak zwanym cywilizowanym świecie i w obliczu wszelkich układów czy zabezpieczeń może ktoś rozpętać wojnę na większą skalę. A jednak… Pandemia odeszła w cień, „robiąc miejsce“ jeszcze gorszym wieściom. Wszystko to poznaczyło życie poszczególnych ludzi, jak i społeczeństw oraz – oczywiście – wspólnot Kościoła. I właśnie w czasie eskalującej niepewności jutra oraz niepokoju serca człowieka Bóg wskazuje na swojego Syna, który zapewnia o tym, że plany łaski Bożej się nie zmieniają.

Niepokoimy się w sposób uzasadniony malejącą liczbą wiernych, tym że w naszej zborowej wspólnocie nas malutko, że średnia wiekowa wysoka, że – jak mówią słowa pieśni – „… tak wielu bliskich mych na drugi przeszło brzeg“; tak wielu wiernych odeszło do Pana, a ich miejsca pozostają puste. Zrozumiałe i uzasadnione jest to, że nas to porusza, że chcemy jakoś przeciwko temu zadziałać, że nie tylko modlimy się o odnowę duchową i personalną zboru, ale chcemy robić maksimum, by nie zaniknął. Właśnie w takim czasie nam Pan mówi, że mamy przychodzić z tym do Niego, a On nas nie odrzuci. Słowa te Jezus wypowiada w kontekście wypowiedzi o tym, że On jest prawdziwym chlebem z nieba. Dla słuchających Go członków narodu wybranego, dobrze obznajomionych z Pismem Świętym, słowa te musiały jednoznacznie kojarzyć się z manną na pustyni – chlebem od Boga, który Jego lud utrzymał niegdyś przy życiu. A oto ten pokarm, którym dla każdego, kto Go przyjmie, jest sam przychodzący Chrystus, nie zabezpiecza życia tylko chwilowo, na jakiś czas, w sposób nietrwały, jak tamten chleb na pustyni. Jezus zapewnia trwałe zabezpieczenie, sięgające nawet poza śmierć i mające wymiar wieczny. Każdy wierzący żyd, który przypominał sobie tamte wydarzenia z historii swego narodu, czuł się nimi pokrzepiony – a Jezus idzie jeszcze dalej! Jego wybawienie nie ogranicza się do jednego narodu, ale ma być niesione wszystkim narodom i ludziom całego świata. Nie dotyczy jednej tylko chwili historycznej, ale obejmuje wszystkie czasy i sięga wieczności.

Warto więc, byśmy rozmyślając o możliwościach naprawy i odnowy życia zborowego, mieli przede wszystkim to przed oczyma, jak wielki, mądry i wierny w swoich słowach jest Bóg, któremu ufali nasi przodkowie w najtrudniejszych sytuacjach, i ta ufność nigdy ich nie zawiodła. Byśmy i my nieustale przychodzili, lgnęli do Niego i chcieli dla Niego żyć, z Nim się we wszystkim liczyć, Jego Słowami się kierować, a przede wszystkim błogosławić Go za to, jak jest wobec nas szczodry w swojej dobroci, cierpliwości, miłosierdziu i łasce. Bo kiedy w ten sposób popatrzymy na świat, to zobaczymy wokół siebie ludzi, w których oczach odnajdziemy to samo oczekiwanie albo chociaż tęsknotę za tą nadzieją, za prawdziwymi relacjami, za autentycznością. Pragnienie wiary i Boga… Nawet gdyby tego ktoś w ten sposób nie nazwał. I zobaczymy też, ilu pięknych ludzi jest w naszej wspólnocie, jak niezwykle są wartościowi – oraz to, że nas i ich Bóg chce mieć jako swój znak, świadectwo o tym, że On jest dobry, że poświęcił dla nas to, co najcenniejsze i chce, byśmy to przyjęli, tym żyli, tym się chlubili i cieszyli. Oby to było na nas widać tak, że nasi sąsiedzi, członkowie rodzin, ludzie wokół będą z serca pragnęli poznać tego Boga, który przyjmuje i nie odrzuca, i z Nim będą chcieli żyć…

Statystyka

Na dzień 31. 12. 2022 zbór nasz liczył 326 dusz. W roku tym miały miejsce 3 chrzty: 2 niemowląt oraz 1 dorosłego; 2 w języku czeskim, 1 w polskim.

Miało miejsce 6 ślubów: 5 w języku czeskim, 1 w polskim; 3 w kościele, 1 w kaplicy Hotelu Fridrich w Cierlicku, 2 open air.

Odbyło się 8 pogrzebów: 4 kobiet, 4 mężczyzn; 3 w języku polskim, 2 w czeskim, 3 wspólne polsko-czeskie; 6 z kościoła, 1 z domu obrzędów pogrzebowych w Suchej Górnej, 1 na Szumbarku; 6 do grobu lub grobowca, 2 do kremacji.

Konfirmacji w roku sprawozdawczym nie było. Nauka konfirmacyjna rozpoczęła się we wrześniu, do konfirmacji przygotowuje się 4 młodych ludzi.

Majątek zboru

W dziedzinie prawno-majątkowej nie zaszły w roku sprawozdawczym żadne zmiany.

Nabożeństwa

W roku sprawozdawczym miało miejsce 55 nabożeństw w naszym kościele, 14 w kaplicy w Suchej Górnej oraz 5 w domu zborowym. W sumie w nabożeństwach w kościele wzięło udział 2 217 osób, średnio 40 osób na nabożeństwo. W kaplicy w Suchej Górnej zbierało się ok. 12-15 osób.

Pod względem językowym 18 nabożeństw odbyło się w języku czeskim, 16 w polskim, pozostałe były wspólne czesko-polskie.

Spowiedź i Komunia Święta

Z nabożeństw w kościele pełne, tzn. ze spowiedzią i Komunią Świętą, są z reguły dwa nabożeństwa w miesiącu: w 1. oraz 3. niedzielę. Pozostałe to nabożeństwa Słowa Bożego. W Suchej Górnej odbyły się w roku sprawozdawczym 3 nabożeństwa z Komunią Świętą.

Według zapisów statystycznych, podczas 26 nabożeństw komunijnych w kościele, kaplicy w Suchej Górnej lub domu zborowym, przystąpiło do Wieczerzy Świętej łącznie 562 komunikantów; średnia wynosi 22 osoby. Kilkakrotnie miała także miejsce komunia domowa oraz nabożeństwa komunijne przed wielkimi świętami kościelnymi w domu seniora Humanity Śląskiej w Suchej Górnej. Ekumeniczne nabożeństwa lub godziny biblijne odbywają się tam regularnie w 1. oraz 3. środę miesiąca, prowadzi je pastor, udział bierze do 20 mieszkańców domu bez różnicy wyznania.

Prezbiterzy i współpracownicy zborowi

Zgromadzenie Zborowe 2023 wybiera odnowiony skład prezbiterstwa zborowego na kolejną czteroletnią kadencję. W latach 2019-23 funkcjonowało prezbiterstwo zborowe w składzie: Růžena Jurczková (kuratorka), Piotr Tacina (wicekurator), Pavlína Prokopová, Bronisław Kadłubiec, Jan Marek, Roman Mikula, Karol Molinek, Lech Nierostek, Karel Pawlas i Bogdan Tacina. Dziękujemy im za ich pracę, większość z nich będzie swoją służbę kontynuowała.

Służbę kasjerki zborowej pełni z wielkim poświęceniem p. Krystyna Tacinowa. Państwo Krystyna i Piotr Tacinowie przejęli też po pp. Farnych służbę gospodarzy naszego kościoła; wspierani są przez rodzinę, tym niemniej prośba, by włączać się w prace społeczne i pomoc przy sprzątaniu kościoła lub jego otoczenia jest ciągle skierowana do ogółu zborowników. Wielce aktywny w pracach porządkowych był także br. František Válka, który z własnej inicjatywy wykonywał wiele działań. O otoczenie cmentarza troszczył się obok p. Taciny także br. Jan Marek, który od lat dobrowolnie własnym sprzętem wykasza zieleń w ogrodzie przycmentarnym. O porządek w domu zborowym troszczyła się w miarę możliwości zdrowotnych s. kuratorka Jurczková, wspierana przez dojeżdżającą z Czeskiego Cieszyna s. Miluškę Ciencialovą. Obecnie, w obliczu problemów zdrowotnych pani kurator, obiecała włączyć się w tę pracę s. Lenka Molinková. Slużbę kościelnych w poszczególne niedziele i święta pełnili w naszej świątyni w roku sprawozdawczym według harmonogramu bracia: Bronisław Kadłubiec, Karol Molinek, Lech Nierostek, Zbyszek Nierostek, Tadeusz Pieczka, Jan Spišak, Bogdan Tacina i František Válka.

Chcemy z wdzięcznością pamiętać o państwu Marii i Tadeuszu Farnych, którzy przez długie lata troszczyli się z ogromnym poświęceniem o nasz kościół, a także p. Helence Hennerowej, która przez lata zabezpieczała porządek w domu zborowym. Jesteśmi im za to wszyscy niezmiernie wdzięczni i chcemy nie zapominać o nich w naszych modlitwach. Inną działalnością zasłużoną nie tylko dla zboru, ale dla szerokich kręgów Kościołów ewangelickich na naszym terenie oraz poza nimi, było pieczenie opłatków świątecznych oraz szulek. Przez wiele lat zajmowała się tym społecznie i niekomercyjne nasza organistka p. Helenka Folwarczna. Ogromne dzięki za tę pracę; będziemy się starali znajdywać nowe możliwości zabezpieczenia opłatków np. poprzez ich zakup w profesjonalnych piekarniach w Polsce.

Obok piszącego te rządki pastora zboru, który w miarę sił stara się maksymalnie służyć zborowi ponad zawarte w umowie pół etatu (drugie pół to praca redakcyjna w periodykach kościelnych, prowadzenie redakcji oficjalnego organu prasowego Kościoła „Přítel-Przyjaciel“, wydawanie „Kalendarzy Ewangelickich“, publicystyka oraz regularne prowadzenie audycji radiowej „Głos Chrześcijan“ i felietonów biblijnych na antenie Czeskiego Radia Ostrawa), służy wśród nas w ramach części etatu senioralnego ks. Ondřej Prokop, za którego pracę i wkład jesteśmy bardzo wdzięczni; pełni bowiem oprócz tego przede wszystkim służbę kapelana szpitalnego, pomaga w zborze w Stonawie, zastępuje pastorów w naszym oraz innych senioratach, prowadził także w roku sprawozdawczym z ramienia Kościoła służbę wśród emigrantów z Ukrainy.

Nie sposób należycie wyrazić wdzięczności wszystkim zaangażowanym w pracę na niwie parafialnej – w naszych warunkach małego, diasporalnego zboru ludzi jest niewielu, a „wszyscy robią wszystko“, według licznych potrzeb. Stąd apel, byśmy wszyscy zastanowili się, w jakiej dziedzinie moglibyśmy włączyć się do współodpowiedzialności za zbór i do jego działań; według zdolności, możliwości, uzdolnień i charakteru, a zwłaszcza tego, co nazywamy darami i prowadzeniem Ducha Świętego. Za wszystko wielkie Bóg zapłać i zachęcamy do dalszego włączania się w to nasze wspólne dzieło!

Muzyka i śpiew

Jakiś czas temu modliliśmy się i prosiliśmy zborowników o modlitwy za organistów – jesteśmy Bogu wdzięczni za naszych muzyków, którzy grą na organach tworzą nie tylko atmosferę i oprawę artystyczną naszych zgromadzeń, ale zwłaszcza w inspirujący sposób akompaniują przy wspólnym oddawaniu czci Bogu. Do naszej długoletniej i zasłużonej organistki p. Helenki Folwarcznej dołącza od kilku lat br. Jakub Prokop, zaś od początku roku sprawozdawczego dojeżdża do nas z Cieszyna s. Elżbieta Pawlas-Matuszek. Cieszymy się z tego, jak wraz z mężem Franciszkiem włączają się w życie naszego zboru; jesteśmy wdzięczni wszystkim naszym organistom za ich pełną poświęcenia służbę.

Jeżeli chodzi o akompaniament, włączyła się także w służbę muzyczną s. Marta Kędziorowa, która grą na pianinie bądź organach elektronicznych towarzyszy tzw. Grupce Śpiewu i Słowa. Po okresie pandemii nie udało się, niestety, odtworzyć naszego chóru kościelnego, próbujemy więc chociaż spotykać się w poniedziałki i obok modlitwy oraz rozważania nad Słowem Bożym śpiewać lub ćwiczyć niektóre pieśni unisono. Kilkakrotnie w roku ubiegłym grupka ta poprowadziła naukę mniej znanych pieśni podczas nabożeństw w kościele. Grą na gitarze akompaniował oraz niektóre własne autorskie pieśni śpiewał br. František Válka. Gorąco zachęcamy do udziału w poniedziałkowych próbach-spotkaniach, które po okresie pasyjnym zaczną się znowu regularnie odbywać. Zachęcamy nowe osoby, by swoją obecnością ubogaciły naszą grupkę, podczas spotkań której obok rozmów przy kawie lub herbacie i czymś słodkim (dzięki niezawodnej p. Danusi Firlowej!) wsłuchujemy się w Słowo Boże oraz przypominamy sobie nieco zapomniane piękne pieśni lub uczymy się nowych.

Podczas uroczystości kościelnych, na specjalne życzenie przy ślubach, przypominkach lub pogrzebach organom towarzyszą skrzypce, na których gra br. Jan Marek lub okazjonalnie przyjeżdża z Czeskiego Cieszyna br. Jan Pasz.

Praca z dziećmi

Szkółki niedzielne prowadzą na przemian: Marta Tacinowa, Pavlína Prokopová, Edita Nierostková lub jej mąż Zbyszek. Ostatni z wymienionych prowadzili także przez lata wtorkowy Klub Paprsek, jednak ze względów zawodowych s. Editki nie chcą już dalej tej pracy kontynuować. Ponieważ zbór nie dysponuje odpowiednimi pracownikami, którzy byliby w stanie przejąć tę służbę, nie znalazł się także jak dotąd nikt chętny spoza zboru, zdecydowano że klub funkcjonować będzie do końca roku szkolnego. W tym czasie raz w miesiącu – obok regularnych zajęć wtorkowych – spotkania z dziećmi z klubu oraz ich rodzicami odbywają w pierwszy czwartek miesiąca członkowie romskiego zboru Kościoła Apostolskiego z Hawierzowa Szumbarku, by nawiązać z nimi kontakt ewangelizacyjny i ewentualnie próbować włączyć ich w działania swojej wspólnoty. Klub Paprsek otrzymał w roku 2022 dotację z Magistratu Miasta Satutowego Hawierzowa w wysokości 30 000 Kč, z której to kwoty wyczerpano 28 384 Kč.

Z inicjatywy tzw. „akčního výboru“ zwróciliśmy się do większych i bardziej aktywnych zborów naszego Kościoła z prośbą o modlitwy, a zwłaszcza o pomoc w pracy z dziećmi i młodzieżą. Bylibyśmy wdzięczni za osobę lub osoby, które poświęciłyby swój czas i energię na wyszukiwanie oraz prowadzenie młodych ludzi w wierze w Chrystusa, względnie prowadzenie także pracy z dziećmi.

Lekcje religii w przedszkolu oraz szkole podstawowej z polskim językiem nauczania w Suchej Górnej prowadzi pastor zboru. Zajęcia odbywają się w trzech grupach: przedszkolnej, szkolnej młodszej oraz starszej. W sumie bierze w nich udział 21 dzieci.

Spotkania kobiet

Do końca roku sprawozdawczego prowadziła spotkania pań s. Marylka Marek. Dziękujemy jej za wieloletnie zaangażowanie oraz zgromadzanie sióstr na ich comiesięcznych zebraniach. Od nowego roku prowadzenia spotkań podjęła się pastorowa Joanna Sikora-Kożusznik. Jak na razie, panie zbierały wspomnienia do planowanej publikacji na 100-lecie naszego kościoła w roku 2024 – ta praca będzie kontynuowana nie tylko podczas spotkań, ale zwłaszcza przy odwiedzinach indywidualnych. Gościem była też pani pastorowa Ewa Kononienko-Pawlas, która opowiadała o kulisach przygotowań corocznych Światowych Dni Modlitwy (Kobiet); w planie są wywiady, wykłady (tzn. ciekawi goście) oraz wspólne krótkie wycieczki. Nie brak gratulacji dla comiesięcznych solenizantek. Nie brak słodkich pyszności autorstwa naszych pań. Indywidualnie zapraszane są panie, które do tej pory w spotkaniach nie brały udziału; kilka z nich regularnie w zebrania już się włącza, inne obiecały tak uczynić.

Koncerty, jubileusze i nie tylko…

Oprócz regularnych nabożeństw czy spotkań w parafii przeżyliśmy w roku sprawozdawczym także piękne chwile podczas koncertów oraz innych uroczystości, a także odwiedziliśmy naszych przyjaciół w innych Kościołach, podczas takich akcji jak np.:

• 25. 3. Benefis dla Ukrainy – wystąpił Chór Gimnazjum Komeńskiego z Hawierzowa, dyr. Sylva Mokrošová, uczniowie z religii w Suchej Górnej własnoręcznie wykonali pamiątkowe karty wstępu dla wszystkich słuchaczy koncertu i darczyńców,
• 10. 4. w ramach nabożeństwa wystąpił Chór Żeński „Laudate“, dyr. Pavlína Volná,
• 3. 6. rodzinne spotkanie tzw. „akčního výboru“ w restauracji Na Kopečku w Suchej Górnej,
• 9. 6. prezbiterzy naszego zboru w ramach Prezbiterstwa Senioralnego wzięli udział w wykładzie doc. Lucjana Klimszy pt. „Organizační kultura a nástroje jejího budování“,
• 10. 6. Noc Kościołów – koncert Zespołu Pieśni i Ruchu Nieskoordynowanego „Niezapominajki“,
• 11. 6. wykład pastora pt. „Teze Solus Christus – podstata jednoty, nikoliv doktrinální vymezení“ w ramach Kongresu Ekumenicznego „Jedině v Kristu“ w Nowym Mieście na Morawach oraz Sławkowicach,
• 19. 6. pamiątka poświęcenia kościoła w Zamarskach k. Cieszyna (pastor: gościnne kazanie),
• 6. 7. wykład pastora pt. „Jan Hus a Martin Luther“ podczas gminnych uroczystości Mistrza Jana Husa w Kateřinicach na Wołoszczyźnie,
• 17. 7. gościnny udział pastora w uroczystościach jubileuszu miasta Orłowa,
• 30. 7. Spacer Śladami Dawnej Suchej I (w ramach organizowanego przez nas jubileuszu 170-lecia szkolnictwa w Suchej Średniej),
• 7. 8. w ramach pamiątki poświęcenia naszego kościoła – koncert Orkiestry Dętej z Bystrzycy, dyr. i słowo: diak. Jerzy Rusz,
• 4. 9. uroczystości 170-lecia szkolnictwa w Suchej Średniej: nabożeństwo ekumeniczne w naszym kościele (kazanie: ks. Mieczysław Jan Augustynowicz z parafii rzymskokatolickiej w Orłowej), występ Chóru Gimnajzum Komeńskiego i Zuzanny Pláškówny z PSP Sucha Górna, błogosławieństwo na nowy rok szkolny, zasadzenie Drzewa Edukacji, promocja książkowego wydania kronik szkolnych oraz gry planszowej, obiad dla gości honorowych, popołudniowe spotkanie dawnych absolwentów w ramach Dożynek Suskich rozpoczęte złożeniem kwiatów pod tablicą prof. Jerzego Sarganka, wystawa multimedialna w domu zborowym; patronat honorowy: Konsul Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Ostrawie Izabella Wołłejko-Chwastowicz oraz biskup Śląskiego Kościoła Ewangelickiego A. W. w RC Tomáš Tyrlík (serdecznie dziękujemy całemu Komitetowi Przygotowawczemu jubileuszu z grona zborowników, sympatyków i członków MK PZKO),
• 11. 9. Niedziela Diakonii, wspomnienie pochodzącej z Suchej Średniej pierwszej przełożonej Diakonatu Eben-Ezer w Dzięgielowie s. Anny Klimsza; kazanie diak. Natalia Klusowa,
• 1. 10. Spacer Śladami Dawnej Suchej II,
• 9. 10. pamiątka poświęcenia kościola w Pierśćcu k. Skoczowa (pastor: gościnne kazanie; br. Jakub Prokop: mini koncert na akordeonie),
• 10. 11. u nas w domu zborowym pierwsza zaolziańska promocja powieści Władysławy Magiery pt. „Wspomnienia Zofii“ o małżeństwie Zofii i Józefie Kiedroniach,
• 4. 12. Koncert Adwentowy Chóru Sucha (dział. przy MK PZKO Sucha Górna), dyr. Tadeusz Danel,
• 18. 12. tradycyjny przedświąteczny koncert Zespołu Pieśni i Ruchu Nieskoordynowanego „Niezapominajki“ pt. „O gwiazdo betlejemska“ z gościnnym udziałem Ani Pláškówny z PSP Sucha Górna.

Agenda cmentarna

Agendę cmentarza prowadziła do końca roku sprawozdawczego s. Pavlína Prokopová – stopniowo obowiązki te przejmował prezbiter i sekretarz zborowy Roman Mikula, który także pełni funkcję kościelnego w kaplicy w Suchej Górnej. Jesteśmy br. Romanowi wdzięczni za podjęcie się tego zadania. Wytypowaliśmy kilka grobów wymagających natychmiastowej renowacji i wystosowaliśmy projekt do Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie; po spełnieniu wszystkich należności formalnych nasz projekt został zaakceptowany przez komisję fundacji i przekazany Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej; zobaczymy czy dotacja zostanie ostatecznie przyznana. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia zrekonstruowane zostałyby trzy groby o symbolicznym i historycznym znaczeniu, których od wielu lat nie ma kto utrzymywać.

Dziękujemy ks. Ondřejowi Prokopowi, który aktywnie wspierał małżonkę w pracy administracji cmentarza, a obecnie wspiera także br. Romana Mikulę. Dziękujemy za wszelkie prace porządkowe przy utrzymaniu cmentarza i otoczenia kościoła wymienionym już braciom Tacinie i Markowi, a także Karolowi Molinkowi, a za wcześniejszą długoletnią pracę w tej dziedzinie p. Karolowi Pawlasowi.

Sprawy gospodarcze

Najpoważniejszym przedsięwzięciem była w roku sprawozdawczym rekonstrukcja zaplecza sanitarnego w domu zborowym. Na pierwszy rzut oka po wejściu do toalet, które z niewielkimi zmianami zachowały mniej więcej dotychczasowy układ pomieszczeń, może nie być widać ogromu wykonanych prac. Przystępowaliśmy do nich ponadto w okresie eskalującej drożyzny i rosnących z dnia na dzień cen materiałów oraz robocizny. Nie można było jednak dłużej czekać i sprawy odkładać.

Mężem opatrzności okazał się dla całego projektu pan wicekurator inż. Piotr Tacina, dzięki którego staraniom, czujnemu podejściu do zaprojektowanych prac i kontroli ich przebiegu na miejscu, a także czuwaniu nad budżetem i wszelkimi obliczeniami, za sprawą jego nieustannej komunikacji z wykonawcą, udało się znacznie obniżyć cenę końcową w stosunku do przewidywanej. Stało się tak również poprzez wykonanie własnym sumptem niektórych prac, co obniżyło koszta. Udało się także uzyskać dotację z Funduszu Napraw i Inwestycji Kościoła oraz środków rozdzielanych na podobne cele przez seniorat. Z konkretnymi kwotami zaznajomieni zostaną zborownicy w sprawozdaniu finansowym podczas Zgromadzenia Zborowego. Ponieważ nasi partnerzy i współużytkownicy obiektu domu zborowego mieli problemy z wywiązaniem się ze swojej części obniżających koszta prac społecznych, do których się zobowiązali, państwo Tacinowie większość z nich przeprowadzili pracą własnych rąk (malowanie pomieszczeń i generalne sprzątanie po remoncie). Malutkim jedynie wkładem mógł przy tym posłużyć piszący te słowa, skupiając się bardziej na innych pomieszczeniach – sieni i szatni w naszej części budynku, w których miała miejsce przeróbka rozdzielnika prądu elektrycznego i skąd prowadzona była kompletnie nowa instalacja elektryczna dla toalet po drugiej stronie budynku. Za wszelki trud, pilotowanie całego przedsięwzięcia oraz ogromny wkład pracy, także fizycznej i fachowej, należą się panu Tacinie oraz jego małżonce wyrazy szacunku i podziękowania w imieniu całego naszego zboru!

Patrzeć na świat tak, jak patrzy na nas Bóg

Bóg zapewnia, że nas nie odrzuci (hasło na rok 2022 – zob. wstęp do niniejszego sprawozdania) – jednak postać ze Starego Testamentu, która ostatecznie wypowiada słowa obrane za hasło na rok bieżący 2023: „Ty jesteś Bogiem, który mnie widzi“ (1 Mż 16,13), czuje się ze wszech miar zawiedziona, oszukana i odrzucona. Ludzie, przez których została wykorzystana, choć byli to tzw. ludzie wielkiej wiary i do dziś dnia za takich są uważani przez spokrewnione z sobą religie świata, zawiedli ją i poniżyli. Czuje się nie tylko bezradna, ale także nic nie warta. Biblia nie kryje, jak trudne bywają relacje międzyludzkie. Bóg staje jednak na drodze Hagar, niewolnicy Sary (żony Abrahama), bo to o niej tu mowa, zapewniając że widzi jej niedolę. Z pewnością sama Hagar uznała w tym momencie, że sama nie była bez winy i niektóre działania swych państwa sprowokowała. Ale to typowa i chyba właściwa kolejność: Bóg staje na drodze człowieka i okazuje mu, jak bardzo Mu na nim zależy, że nie jest w oczach Najwyższego bezwartościowy, wręcz przeciwnie, On ma dla nas swój plan. Wtedy, pod wpływem Bożej łaski i miłosierdzia, otwierają się nasze oczy i widzimy także własne uchybienia oraz grzech. I chcemy już postępować tak, jak mówi nam On sam. To punkt zwrotny, od którego następuje uzdrowienie, odrodzenie i odnowa.

„Ty jesteś Bogiem, który nas widzi“; widzisz nasz zbór, nasze własne uchybienia oraz to, że przeciwnik najchętniej chciałby nas poróżnić, kiedy chcemy coś uczynić dla dzieła odnowy. Wierzymy, że On widzi także do głębi naszych serc i zna nasze najskrytsze intencje. Widzi to odpowiedzialne podejście – także tych z nas, którzy ostatecznie, po namysłach i modlitwach dali odmowną odpowiedź odnośnie swojego kandydowania do prezbiterstwa. Widzi serca tych, którzy zdecydowali się podać Panu Bogu swoją dłoń i dać się Mu poprowadzić w służbie prezbiterskiej. Dlatego jestem przekonany, że Pan pobłogosławi nowo wybranemu prezbiterstwu w jego decyzjach i działaniach – i że nie będą to nasze tylko ludzkie przemyślenia oraz decyzje, ale opierać się będą na Jego woli i Słowie.

Bardzo Was proszę, byśmy wszyscy, jako cały zbór, szczerze się o to modlili. I byśmy nie podchodzili do naszego wspólnego dzieła jedynie w taki sposób, że wybierzemy demokratycznie jakichś swoich zastępców, by to oni dalej o zbór się troszczyli. Bo „królewskim kapłaństwem i narodem świętym“ jesteśmy my wszyscy, nie tylko ci specjalnie do pewnych funkcji wybrani. Odpowiedzialnymi za naszą wspólną sprawę, świadkami życia z Bogiem i kapłanami, którzy przedkładają Panu Bogu sprawy ludzi, a Jego Słowo pociechy i Ewangelii przynoszą bliźnim, jesteśmy my wszyscy!

Niechaj Pan odnowi w nas radosnego ducha zafascynowania Nim samym, byśmy w naturalny sposób okazywali dobroć i miłość, której On sam jest zdrojem. Byśmy w najlepszym tego słowa rozumieniu „zarażali“ codziennym radosnym odkrywaniem, jak On jest dobry, łaskawy i wierny, i jak bardzo warto na Nim polegać. Także gdy jest trudno. Albo zwłaszcza wtedy. Oby Bóg, który widzi dalej na naszą drogę niż my jesteśmy w stanie patrzeć, otwierał i nasz wzrok na swoją wierność i działanie. Obyśmy dostrzegali, jak ogromne bogactwo mamy w Nim, poprzez to, że jesteśmy Jego wykupionymi, ludem nabytym drogocenną krwią ofiary Bożego Syna Jezusa Chrystusa. Do Niego należymy, trwajmy więc w Nim i dostrzegajmy jak On obok każdego, kto jest także w Jego oczach wartościowy i spotkania z którym, rozmowy oraz relacji szkoda byłoby zaprzepaścić. Śpieszmy się nie tylko kochać ludzi, którzy „tak szybko odchodzą“ (ks. Jan Twardowski), ale też dziękować za nich Bogu i chwalić Go za każdy dzień.

(–) Růžena Jurczková, kuratorka

(–) ks. Janusz Kożusznik, pastor zboru

W Hawierzowie Suchej, dnia 26. 3. 2023 r.