Od 3 do 5 lipca 2020 r. wielu z nas planowało pobyt w Grazu na Spotkaniu Chrześcijan Europy Środkowo-Wschodniej. Niestety zostało ono odwołane z uwagi na epidemię koronawirusa. Pamiętajmy o sobie w tych dniach, pamiętajmy o naszych więziach i starajmy się je pielęgnować modląc się o siebie nawzajem.

Spotkanie w tak różnorodnych, międzynarodowych grupach, wspólna modlitwa, śpiew, dyskusja o Bogu i o tym, co to znaczy być chrześcijaninem w XXI w., inspiruje, wzmacnia i daje dużo radości.

Od marca nie możemy już spotykać się w sposób, w jaki dotąd chcieliśmy. Granice nie są otwarte dla wszystkich, a duże skupiska ludzi są niebezpieczne, ponieważ ryzyko zakażenia koronawirusem jest zbyt duże. Niestety, Spotkanie Chrześcijan również musiało zostać odwołane. Od tego czasu wiele naszych spotkań odbywa się poprzez wideokonferencje i jedynie na ekranach widzimy twarze rozmówców.

„Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany.“ (1 Kor 13,12)

Ten obrazek pasuje do obecnej sytuacji. Nie widzimy osoby, z którą łączymy się bezpośrednio przez Internet, tzn. kiedy spotykamy kogoś podczas wideokonferencji, to zawsze jest to jak patrzenie w pochmurne zwierciadło. Brakuje prawdziwego spotkania. Nie możemy uścisnąć ręki drugiej osobie, nie czujemy jej zapachu, nie doświadczamy w pełni jej obecności. Możemy zobaczyć tylko ograniczoną liczbę ludzi, z którymi rozmawiamy .

We fragmencie z 1. Listu do Koryntian widzimy podwójną obietnicę. Z jednej strony wierzymy, że po czasie patrzenia w zwierciadło, znowu będą mogły odbywać się prawdziwe spotkania, nawet ponad granicami. Spotkamy się ponownie. Z drugiej strony, jest to również obietnica poznania Boga. Jesteśmy już kochani i akceptowani przez Boga. Ale On daje nam jeszcze więcej. Będziemy mogli Go kiedyś zobaczyć. Naprawdę! Twarzą w twarz.

Boże obietnice są dla nas pocieszeniem, właśnie teraz, gdy mieliśmy spotkać się w Grazu. Pamiętajmy o sobie w tych dniach, pamiętajmy o naszych więziach i starajmy się je pielęgnować modląc się o siebie nawzajem.

Życzymy Wam nadziei i ufności, że spotkamy się wkrótce w podobnym gronie. Pragniemy również podziękować Kościołom w Austrii i wszystkim osobom zaangażowanym, za cały wysiłek włożony w przygotowanie tego wydarzenia.

 

Źródło: www.luteranie.pl
jak

jak