Dlaczego „myślistwo“, a nie „myśliwstwo“?

W związku z powtarzającym się w najnowszym numerze miesięcznika „Přítel-Przyjaciel“ rzeczownikiem „myślistwo“, śpieszę z wyjaśnieniem pisowni tego wyrazu. Dlaczego piszemy go bez „w“ w środku? Przecież to tak samo nazwa zawodu, jak na przykład „rybołówstwo“. Dlaczego bez „w“ piszemy też „ojcostwo“, „królestwo“, łotrostwo“? Pisownia tych wyrazów sprawia trudności Polakom w Polsce, o ileż bardziej nam po czeskiej stronie, którzy piszemy przecież „království“…

Poniżej fachowe wyjaśnienie:

Nie wiem czy mnie to przekonuje – raczej byłbym skłonny uważać słowo „myśliwy“ za rzeczownik niż przymiotnik… Ale przyjmuję do wiadomości. Odmienia się w końcu jak przymiotnik.

I co, czyż studiowanie tajników języka, a zwłaszcza języka ojczystego, nie jest fascynującą zabawą?

P. S. Pani Maryla Adamiec naprowadziła mnie swoim komentarzem na Fb na pewien trop…

Znalazłem w internecie następującą opinię, którą autorka za chwilę podpiera fachowym cytatem. Fajne, ciekawostka, przeczytajcie:

„Na -wstwo kończą się tylko te rzeczowniki, które pochodzą od czasowników lub rzeczowników mających w zakończeniu literę „w“ – nie te, które pochodzą od przymiotników zakończonych na -wy.“

‚Myślistwo‘ zalicza się do tej samej grupy, co ‚obrzydlistwo‘, ‚lenistwo‘ i ‚plugastwo‘, ponieważ pierwotne znaczenie tego słowa pochodziło od czasownika ‚myśleć – dawniej „myśliwy“ był przymiotnikiem, stąd w spadku taka pisownia. (Katarzyna Tendera-Smykowska, komentarz na stronie Fb „Ojczysty – dodaj do ulubionych”).

„Wyraz MYŚLIWY POCHODZI od czasownika MYŚLEĆ. W XV-XVI wieku istniał skłonnościowy przymiotnik myśliwy, który był używany w znaczeniu ‘skłonny do rozmyślań, myślący, dowcipny, baczny, chytry’. Później doszło do stopniowego zwężenia jego znaczenia i wyraz ten zaczął nazywać łowcę jako człowieka chciwego, gorliwego, chytrego, a w 2. połowie XVI wieku ostatecznie ograniczył znaczenie do ‘łowcy, strzelca’, który był ‘przemyślny w łowieniu zwierzyny (w sidła), biegły w polowaniu’. Przymiotnik ten uległ także substantywizacji, czyli stał się rzeczownikiem. Zob. A. Brückner Słownik etymologiczny języka polskiego, A. Bańkowski Etymologiczny słownik języka polskiego, K. Długosz-Kurczabowa Nowy słownik etymologiczny języka polskiego.“